Aşk mı kafiye mi?

Gece üç
Yalnızlık ağır yük
Perdeyi açsam kocaman dünya karşımda
Kapatsam dört duvar
İnsan bazen birşeyler arar
Ne bulacağını, bulursa ne olacağını bilmeden
Aramaktan yoruldum ben, daha birşey bulmadan

Aşık olmuş olabileceğim ihtimalinide görmezden gelmiyorum
Ama inanmak istemiyorum
Ve yine şiirlerimin sonunu getiremiyorum, korkuyorum
Çünkü ben ne zaman yazamasam kendimi aşık olmuş buluyorum

Ama hala umut doluyum
Dolunay tepemde, perdem açık
Kocaman dünyayı tercih ettim dört duvara
Aslında açmazdım
Odanın duvarları sarı renkte olmasa

Işığı kapatsam mı diyorum
Karanlıkta yazamıyorum
Bir mum yaksam diyorum
Daktiloda gerekli o zaman deyip vazgeçiyorum
Gözlerim görmese diyorum yakını
Merak eder olur muyum hala uzakları

Bu gecede ölmesem diyorum
Ne kaldı geriye
Kaç gün yada kaç gece
Bilmiyorum
İnsan öleceği günü bilmez mi?
Bilmiyorum
Ben galiba aşık oluyorum
Kafiye olsun diye söylemiyorum
Gerçekten oluyorum

Bu saatte yoksa niye dolunaya hayret edip şiir yazmaya kalkayım ki
Bir kitap okumak ve dünyadan uzaklaşmak varken
Yada bir deliksiz uyku ve saçma sapan rüyaların içerisinde olmak varken
Saçmalamak suç olsaydı zaten
Ben çoktan idam edilirdim..