Şehre sinmiş kömür kokusu
Artık sönmüş sobaları
Soğuğa teslim olmuş insanların korkusu
Boşalmış meydanlar
Askıda kalmış çamaşırlar
İkiye bölünmüş anılar
Hep diğer yarıda en değerli olanlar
Sokağa çıkması yasak bütün aşklar
Şimdi cam kavanozlar içinde sıcak nefesler
Ateş olmadan çıkan dumanlar
Unutulmuş ihanetler
Sonuna gelmiş kibrit çöpleri
Ele değmis alevler
Kim demiş mart kapıdan baktırır diye
Şimdi biz yatak döşek
Sönmüş sobalar
Bitmiş bütün kazmalar kürekler
Ne kadar sürer
Bir şehri ateşe vermek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder