kelimeler anlamlarından uzaklaştıkça
hep sana doğru bir yolculuk başlıyor
uykular kısalıp geceler uzadıkça
saçların aklıma dolanıyor
dolanıyor kördüğüm oluyor aklım
dünyaya düşman kesiliyorum
oysa biliyorum
başını omzuma yaslasan
vazgeçecek olduğum bir savaşa girişiyorum
ben hep yorgun yarı uykusuz
hiç şansım yok biliyorum
sen ki biraz sakar biraz huysuz
aklıma geliyorsun gülümsüyorum
herşeyi unutup yastığa sarılıyorum
seni bir kez daha affediyorum
aklımdaki bütün kara bulutlar
yağmur olup yağıyorlar dağlarıma
ben senin şemsiyenin altına sığınıyorum
sana sarılıyorum
kuluğuna fısıldıyorum
"seni seviyorum"
.bu aralar ağır uykularım
sen öpmeden uyanamıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder