kaybolmak zamanda, bir kaç adımda

Uyandığım bütün uykularıma yazık ettiğimi düşünüyorum
Kendi başına çılgınca dönen dünya

Beni her seferinde bir soğuk suyun dibine atıyor
Rüya görmekten bile nefret ediyorum
Gündelik hayat desen hiç lafını bile etmeyelim

Karanlığa sarılmak istiyorum ben
Bir kara kedinin kara tüyleri arasında kaybolmuş bir pire gibi
Kaybolmak zamanda
Hasret duyduğum bütün her şeyin

Benimle olduğuna inanmak istiyorum

Bir sabah uyanmayacağımı
Belki de bir gece uyuyamacağımı
Bilmek istiyorum bu hangi karanlık sabah
Hangi aydınlık gece
Boyalı kalemlerin olsun istiyorum
Karanlığın ortasına güzel yüzünü çizeyim
Sonbaharda sararmış yapraklara
İlk baharda açılmış çiçeklere
benzeyen saçlarını

Belki de bu sessizliği sırf sen geldin diye böler
Aslında hiç sevmediğin bir şarkıyı söylemeye başlarım
Belki seversin ben söylerken
Ve oturup iki adım geriye
Senin bir adım önünde olduğumu söylerim
Ve sen gerisin geriye bana gelirsin
Sahi kaçmak ister misin?
Yoksa sadece karanlıktan mı korkarsın?

Neden böyle bir şey yaptığımı ise sorma bende bilmiyorum
Belkide üç adım geride durmalıydım
Üçüncü adımda vazgeçip bana dönerdin belki de
Haksızlık ettiğimi düşünüyorum sana
Üç gün sonra yine gel olur mu?
Bu kez oyunları boş verip sarıl bana

Çünkü nefesini öyle özledim ki ben
Sonbaharda rüzgar yaprakları savururken çıkan o sesi

Kalbimde duymak istiyorum
Terk edilmiş sokaklarıma üfleyeceğin yaşamı
Göz kapaklarıma dokunan parmaklarını

Öylece kalmasını için edeceğim bütün duaları ezbere biliyorum