bir
duvar içimde
ne
söylesem dönüyor yüzüme
kanıyorum
kendime.
onca
yemin içinde
öfke
dolu olanları buluyorum
bir
çıkar yol arıyorum
duvarlara
çarpıyorum
duvarlarım
yıllardan beri yükseliyor
içine
gömülüyorum
çocukluğum,
uykusuz gecelerim,
öfke
nöbetlerim
ben beni
hatırlamak için
belki de
ölmeliyim
gözlerim
kapalı görmeliyim
bir kuş
olacağım yok
zincirlerimi
kıracağım yok
aklıma kıyacağım yok
ama
denemeliyim
parçalarıma bölünene kadar
gece
mehtaba kadar
bu
duvarların ardına erişmeliyim
göğü
göğsüme göre biçmeliyim
