Gece uzadıkça senden kalanlar öyle çoğalıyor ki
Herşeyin geçmiş gitmiş olduğuna inanmak güçleşiyor
Tamda bu yüzdendir ki kışı ve uzun gecelerini hiç sevmiyorum
Senin artık bir masal olduğun gerçeğini yüzüme vurmalarına dayanamıyorum
Uykularım kaçıyor adım adım sana geliyorum saat on iki yi her geçtiğinde
Bir kapı aralanıyor sanki her seferinde içimde
Zamanda yolculuğu mümkün kılan bütün hikayelere kucak açıyorum o saatlerde
Ve sana geliyorum uykuya yenik düşmüş gözlerini göremeyeceğimi bile bile
Uzun zaman oldu çok uzun zaman belkide
Senin bu aşkın neresinden dünyaya dönebildiğine bağlı
Burdan benim bilmem neresinden dönülse kardır hesabı bir zarar olduğumu düşünme
Hayatında neresinden dönülse kardır
Ama kapıları senin gibi sürprizlere hep açıktır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder