ölmeyen romantik üzerine yazılmış şiirdir

Daha önceleri de oldu
Öldü insanlar tam da yaşamak isterken
Ölmeden önce bir yağmur bulutu
Geldi şehrin üzerinde durdu
Önce yıkanıp sonra ölecektik bu sefer
Umarım bu yağmur ıslak ölmeye değer

Ölmeden önce bir maytap gösterisi diledim ben
Sol yanımdaki sevgilisini son gez görmeyi
Sağ yanımdaki biran önce ölmeyi diledi
Hepimizin dilediğinin kabul olması mümkün değildi
Ben mutlu ölmeyi de diledim içimden
Bu onlara biraz haksızlıktı belki
Ama sanmıyorum mutluluğu benim kadar hak ettiklerini

Yağmur başladı ıslanıyoruz kimse şikayetçi değil halinden ben dışında
Ben ıslanmayı sevmem yalnız başıma birde ölmek üzere olduğumu düşünürsek
Böyle bir anda yağmur düşman başına
Ama yağıyor hala
Umut dolu gözleri sönmüş ne dileklerini bile unutmuşlar
Ölümün korkusu sarmış iliklerini

Ben hazırım sayılır ölmek için sadece gösterimi bekliyorum mutlu ölebilmek için
İşte ilki yükseliyor mavi bir geceye dönüyor deniz
Benim yüzüm gülüyor
Bir tane bir tane daha
sanırım hazırım ölmek için
Bana bakıyorlar benim dileğim buydu ne olmuş yani diyorum
Ölümü oyun sanıyorsun değil mi diyorlar
Ah salaklar her zaman çok biliyorlar

Benim gösterim bitti bu aptalların dilekleri de kabul olmayacak sanırım
O zaman sırada ölüm var
Yıkandık bin yıldır hiç yıkanmamış gibi
kimse ölüme bu kadar hazır olmamıştır
Daha önce kimse ölmemiş gibi
Sessizlik çöktü üzerine herkesin beklediğim gibi
Ve bir ses duyuldu uzaktan azrail bu sefer çeliktendi

Sağımdaki aptal öldü ilk kurşunda onunda dileği kabul olmuştu ben şaşırdım
Demekki benim kadar ölüme hazırdı oda
Solumdaki gözlerini kapmış eli kalbinde güya nazım Hikmet okuyor uyuyan sevgilisine
Dünyanın en romantik erkeği birazdan ölecek ne garip
Umarım aşkın ömrü de buraya kadar değildir

Sol omzum yanmaya başladı o kadar dalmışım ki bu adama okuduğu şiirde çok doğru seçilmişti
"Ben senden önce ölmek isterim gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı sanıyorsun"
Halimi görenler aşık olduğumu zannederdi ki öyleydim bu adamın aşkına aşıktım
Çünkü ben kimseye böyle aşık olmamıştım

Sol yanım uyuşuyor
karanlık bir gecede ölüm galiba daha çabuk oluyor
Ben şiiri okuyorum içimden duyduğum kadarıyla ve ölüyorum bu aptal romantik sevgilisiyle bir kaç kez daha elele gezebilsin doyasıya öpüşebilsin diye
Görevini tamamlayıp dönen uçağa bakıyorum
Tanrı ben olsaydım seni yaratmazdım diyorum
Başıma geliyor romantik
Ağlama be evladım öleceğim işte sırf sen sevgiline sarıl diye
Hem ben ölmesem nasıl kalır dünya aptallara
Bir avuç mutluluk nasıl dağılabilir dünyaya...