hiç

en sade yalnızlığın koynunda uyudum
hiç gözyaşı yoktu uyanışlarda
hep hiç olmadık zamanlarda durdum
hiç tanımadığım insanların arasında

zaman benim için canıma batmış bir kıymık parçası
belkide daha fazlası
her geçen saat her son bulan hafta
hiç olmadığı kadar derine inmiş kıymık
ve her yanı acıyan bir hiç, gecenin karanlığında

daha öncede bir çok yara aldım aslında
uykusuz gecelere ve yarım kalan cümlelere yabancı değilim
ama bu sefer canıma batıyor kıymık
gözlerim bende olmayan yarıma bakıyor
sadakati delindi ihanete batıyor aşkımız
fazla uzağa gidemeyiz

ne çok beklentim varmış gibi konuşuyorum
sadece birlikte sessizlik istiyordum
çünkü sadece hiç ve sessizlik hatırlatır sonsuzluğu
bir parçasıdır belkide onun, hiç bilmiyorum