dünyadaki dipsiz boşluklar*

Kollarımdan tutup kaldırıyorlar beni
Kaldırıp yeniden bırakıyorlar
Acı çekmem onlara iyi geliyor
Öyle düşünüyorum bi hiç uğruna olmamalı
Yada sadece onlar öyle istedi diye
İkiside aynı şey belki de

Aslında fiziksel acı bir yere kadar benimde işime geliyor
Dünya'nın geri kalanını unutuyorum
Seni bile

bir tek ben kalıyorum
Manyetik bir alana girmiş gibi savrulup duruyorum
Bir yandan öbür yana

Ama bir yerden sonra acının şiddeti artınca
Seni düşünüyorum azalsın diye
Acı dağılsın acı yönünü şaşırsın diye
İşe yarıyor gerçekten de 

ama bu seferde bütün ağırlığımla bir asansör boşluğuna düşüyor gibi oluyorum

Betona çakılmayı beklerken gittikçe karanlığa gömülüyorum