Bende ölüyorum herkes kadar*

Kendime bakıyorum
Uzaktan bir nehire bakar gibi
Yaralarım var görüyorum
Aldırış etmiyorum
Basıp geçtiğim karıncalar gibi

Çözemediğim onlarca sorun var
Sormaya cesaret edemediğim sorular

Kaldırım taşlarını sayıyorum bazen
Yalnızca geceleri
adım deliye çıksın ister miyim
Belkide olsun diye gözlüyorum
Belki zamanla gündüzleride saymaya başlarım
Yirmi de dururum sonra elli olur belki
Çok sonra evden okula kadar ne dersin
Elbette deli dersin

Ama işe yaramıyor değil
Birbirinin aynısı olan şeyleri saymak
Her seferinde başa dönmeye benziyor
Avazın çıktığı kadar bağırıp yankılarını duymaya
Herşeyden sıyrılı verip çocuk oluyorum biranda
Ellerimden tutan yok mu diye gözlüyorum
Anneni özlüyorum

Ve başa dönüyorum
Bulutların kırmızı renklerini düşünüyorum
Bütün ışık oyunlarını
Uykusuz geceler geliyor aklıma
Uykulu sabahlar
Bende ölüyorum herkes kadar
Ve bütün yalanlarımı kalbime gömüyorum
Masum olmalı çığlıklar