acının gelgitleri*

sessizce uzan yatağına
ağır bu yük kalbine
ağır yüksün kendine
kurtuluşu yok hemde

bütün camları aç istersen
ruhun rüzgara kapılır belki
belki uçar gider
sen tetiği çekmek zorunda kalmazsın

boş ver şehri, geçip giden tarihleri
inanma zamanın geri gelmeyeceğine
her aşığın saatinin
sevdiğinin kalbinde olduğunu kimseye söyleme
seninkini sormasınlar gittiğini bilmesinler
bilmesinler kayıp zamanın izinde olduğunu

kuşlara olan hayranlığını bir vakit gizle
ayakların yere bassın
bütün insanlık adına
tanrıya utancını sunduğun geceler azalsın
azalsın acının gelgitleri
ve veresiye de olsa sat birine gecelerini
kurtul! bu kanserin senin
uykuyu sor uykuyu bul