bilmezdim sen sonra bu kadar ağır konuşacağımı
kendimle
küçüldükçe küçüleceğimi
seninle olan bir anın içine girmek için
daha da küçülmek isteyeceğimi
çok düşündüm
daha fazla mı kırılır insan
çok sevince
bu bir alışkanlık değil bence
acıya alışmaz insan
ben hergün seni silmek isterken
elime yüzüme bulaştırıyorum
unutmak isterken hergün yeniden hatırlıyorum
oluyor yine tam şuanda
ne yapıyorsun acaba diyorum
sorular sormak iyi gelmiyor insana
beklenen cevabı alamadağında
üzgünüm fazlasıyla
ve bu acının anlamsızlığında boğulmaya başladım artık
sanki aylardır hastayım
bütün yolları denemişim de
"bu iyi gelir bizim komşu iyileşti bununla
alın birde siz deneyin"
diyecek bir tontiş teyze bekliyorum kapıda
oysa biliyorum öyle bir komşu yok
ama benim bunlarla kaybedecek zamanım çok
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder