hayatın kaçak yolcuları*

Bir dağın ardına bakmak bu
Korkuya kapılmak

Demir almak bilindik limanlardan
Engel olamamak seni sürükleyen rüzgâra
Saçlarına dolanmışken isteksizce

Kelimeler ağırlık yapıyor
At aklından at kurtul
Bu sonsuz yolculuk
Onlara ihtiyacın olmayacak durduğumuzda
Dönüp arkana baktığında

Yarından beklentin ne kadar büyürse
O kadar mutsuz olursun
Ama biz uçurumun kenarındayız
Bir adım daha geri atamayız
Yarından korkamayız

Elbette ihtimal dâhilinde her şey
Elbette mutsuzluktan ölebilir insan
Durup dururken yığılabilir olduğu yere
Kapanır mı bütün hesaplar o zaman?
Affedilir mi her kaybeden?

Boş verelim bunları biz en iyisi
Kelimeleri bile unutmak isterken
Nerelere geldik yine
Bu sonsuz yolculuk değil boşuna
İster istemez dönülüyor başına

Her kalp gömülmeden kuyusuna
Kesilmeden en son ses
Yükü hafiflemez yarınların
Bitmez kimsenin hesabı geçmişle
Devam eder bu kısık ses yankılanmaya boşlukta

"Her günün hesabı dünden sorulur"