Yeminli kuşlar
Kanat çırpmamaya
Rüzgara karşı
Koşarken sen
Arkandan bakmaya
Çığlıklar böler
Her sessizliği
Kusar biriktirdiği
Öfkeyi nefreti
Her susmak zorunda kalmış olan
Hep ağır değildir
Zincirler
Çakılıp kalmak bir yere
Zorla
Zaten gidemeyeceğini bilirken
Özgürlük yük olur omuzlarına
Birbirine karışır bulutlar
Yeminlerine hala sadıkken kuşlar
Ben keyfine varırken vazgeçtiklerimin
Bir ışık böler geceyi
Ardından bir çığlık
Tanrım bir son ver artık
Rezil insanlık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder