şiir eylemsizlik prensibinin temelidir*

Yine aklıma geldin

Yerli yersiz gelişlerin

Sıklaştı bu aralar

Kendimi apartman boşluğuna doğru tüküren çocuklar gibi hissediyorum

İntihara meyilli bireyler için ilk adım

Önce at sonra atla

Önce düşür sonra düş

Önce tükür sonra yala

Konu biraz senden sapar gibi oldu

Moralini bozma

Sen gülsen

Ben bütün günahlarım bağışlandı sanıyorum mesela

Hala idrak edemedim bunun senden bağımsız bir şey olduğunu

Senden bağımsız her şeyin zamanla öleceğinden yanayım ben

Aslında her şey zamanla ölür

Ama senden kopan koptuğu anda ölür

Ben seni övmek konusunda biraz sorunlar yaşıyorum

Beceremiyorum güzel gözlerinden bahsetmeyi

Gözlerinin bir kuyudur sevgilim merak eden çıkamaz

Sevgilim dediğimi ben de fark ettim ama başka ne diyebilirim ki

Canım mı?

O kelimeyi 'yok canım derken annemin teyzesine bile söylüyorum

Derslerimi sorduğunda

Üstelik kadını sevmiyorum

Bir şiir yazalım dedik İstanbul otobanına döndü

Aslında burdan güzel benzetmelerle dönebilirim

Kalbim en çok delik deşik asfalt yollara benziyor mesela

Herkes direksiyonu üzerime kırıyor

Kırmak da güzel kelime aslında

Ama en büyük tahribatı kalpte o yapıyor

Kırmak demişken ulan her şeyi unuttum

Çıkıp diyeceğim en sonunda

Seveceksen sev
sevmiyorsan öleyim

Öleyim dedim diye ölmem herhalde

Hem ölüm dediğin nedir gülüm diye başlayan bir laf vardı

Acayip anlamlı bir laftır

Ama işte doğru ağızlar söylemedi

Neyse geceler neden bu kadar uzun

Artık yalnızca bunu merak ediyorum

Bitmiyor lan uykum da gelmiyor

Aptala çevirdi saatler

Akrostiş mi yazsam acaba?

En son yazdığımda

Masamda oturuyordum

Şiir böyle bir uğraş işte

Aşık oluyorsun ama duvara bakarak yazıyorsun

Gözlerine baksan yok olmaz

Olur, neden olmasın bakabilsek sorun yok

Bakabilsek şiir yok

Newton eylemsizlik prensibini buldu mesela

Mektup kutusunda

Zarfı ben attım

Kendine güvenmeyen adamlar şiiri buldu

Ben çok benimsedim

Şiir eylemsizlik prensibinin atasıdır

Adam hayatın anlamından

sevgilisinin güzel gözlerinden bahseder

Ama olay masada ve karşı duvarın çizgilerinde geçer

Newton'a kızmıyorum kendime kızıyorum

Şiir yazarsan eylemsizliğe devam edersin

Mutsuz olmaktan korkuyorum

Geceleri uyuyamıyorsun

İçinde bir asit yağmuru

Sen uzaktan seyrediyorsun

Ama mutsuzluktan korkuyorsun

Nasıl korka bilirsin zaten içindesin

Mutsuzluk sensin

Etle tırnak yatakla yorgan gibi olmuşsunuz

Hala ne diyorsun git uyu lan

Önce eylemsizlik prensibini reddet sonra da şiir yazmayı bırak

Önce şiiri bırakmam lazım eylemsizlik prensibi şiirden doğdu dersen

Eylemsizlik prensibi diyoruz bak

Şiir masada kaldı şiir sayfalarda kaldı

Hadi bu olay kapandı