yokuş aşağı son hızla*

Bilmediklerimin peşinde koştukça

Emin olduklarımdan vazgeçtim

Kuşandığım silahlarım ve eksik yanlarım

Ben hiç hazır olmadım

Dünya savaşına

Paslı yangın merdivenleriyle tutundum hayata

Hep yanlış yerde durdum

Havada kaldı söylediklerim

Hep başkalarına kulak verirken insanlar

Bir tek beni hayattan soğutmakta başarılıydılar

Kaçmak zorunda kaldım mecburen onlardan

Hem eksik bile sayılmazdım kalabalıkta

Zaten aklım yeterince karışık bu ara

Kimse öyle umurumda değil fazla

Geçmişim bataklığa dönüp durmasa

Ne zaman daralsam aklım denizde

Sanki hiç yok gibi çare

Ağlamak istiyorum özgürce

Dert değil görsün kim görecekse

Son bulur belki

Yarım kalan her şey bu gece

Tükendim artık tükendim günden güne

Nasıl derler en büyük zararım hep kendime

Keskin sirke küpünü kaç yılda deler bilmemde

Benim çok vaktim kaldı sanmam

Sanmam bu kez atlatamam