adı konulmadığı ayrılığın bir piç gibi*

Adını henüz konulmadı ayrılığın

Bir piç gibi kuytu köşelerde büyütüyorum

Oysa senin ayıbın

Ama yakıştıramıyorum sana

Kalbimi parçalayıp kuşlara attığına inanmak istemiyorum

Bazen artık bitse diyorum

Bitse gitse

Kötü bir çocukluk anısı gibi silinse

Her şey normale dönse

Monotonluktan zevk alsam yine

Aşkı hiç tatmamış olsam

Kalbimi paslı zincirlere vursam

Aç bıraksam karanlık odalarda

Sesine hiç kulak vermeden bildiğimi okusam

Yanılsam pişman olsam

Ama sana rastlamasam

Hayatıma bir anda girip

Barış güvercinleri gibi serbest bırakmasan beni
Halinden memnun bir köle olarak kalsam

Ölsem gitsem kendi içimde

Razıyım buna şimdi razıyım

Sen uzakken

Sen imkansızın kasabasından birkaç ay önce geçmişken

Kalbim acırken

Susmak yersiz bilip, dişlerimle dudaklarımı parçalarken

Uyumak yerine küçük meyve fidanlarını düşünürken

İyice hayalperest olup çıkmışken

Razıyım şimdi

Kelebeklerin ömrü kadar aşka değer biçilmezken