ben şimdi kalkıp anlatsam sana derdimi
sen oralı olmazsın
derdime dert katarsın
kafam bozulur benim
uzun uzun denizi seyrederim
hiç adetim olmayan şeyler yapmaya başlarım
ateşli silahlara merak salar
kitapları raflara boy sırasına göre dizmekten vazgeçerim
böyle devam edersem ben kendimi kaybederim
çocuklar gibi sızlanmaya başlarım
ah ne çekilmez olurum ben o zaman
sen hiç o zahmete girmezsin zaten
ben bunu bildikçe dahada koyulur içim
biraz sen biraz yarınken derdim
sen hepsini kucaklarsın kocaman gülümsemenle
geçmiş ufalanır minik ellerinde
ve bilirim o anda
hiç sevmeyeceksin beni
hiç bilmeden derdimi
yazıp yazıp tüketmeye çalışacağım
bir kaç bin geceyle değişip seni
hayata dönmeyi bekleyeceğim
yaz başında akarsular gibi
ve bazı şeylerin hiç bitmediğini öğrendiğim günden beri
hep mi böyle olmak zorunda
olacakları görüp vazgeçmek
daha yaşamadan acısını çekmek
bu mu terzilik
bu mu kendi söküğünü dikememek
çek kürekçi çek
bu yürek çölde gerek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder