Dünyaya bir daha gelsem*

Dünyaya bir daha gelsem
Çoğu uydurma olma olan anılar anlatılan bir köy kahvehanesinin
Daimi müşterisi olurdum
Beş parasız ve nerden baksan suratsız

Dinler dinler içerdim soğumuş çayımı
Geçmiş yılları andıkça
Ah çeken yaşlılara eşlik eder
Dağıttığı çayların hesabını yapan kahveciyi izlerdim
Ve en büyük derdim
Yüzsüz yaşlılar tarafından yarıda kesilen hikayeler olurdu

Kahvehane kapanınca

çoktan masalarda uyumaya başlamış yaşlılar kalkınca
Sokak lambalarının arasında adımlarımı sayarak
Yürürdüm gecede
Ve görürdüm kendi gözlerimle
Mükemmelliğin sadece Tanrı'ya mahsus olduğunu
Kesik sokak lambası yüzünden dibini boylayınca çukurun