Gecenin bu saatlerinde hep
kendimi uyumaya zorlarken buluyorum
İçim deki her şeyle beraber tabi ki
Öyle uğraşıyorum biraz
Sonra yorulup bırakıyorum
Yorulup uyumalı insan değil mi
Ben hiç uyuyamıyorum
Gözlerim acıyor bazen
Korkuyorum kör olmaktan
Dünya aslında çok ta önemli değil
O karanlık korkutuyor beni
O karanlıkta seninle yalnız kalmak
Tek kelime edemeden
Bütün günleri seninle geçirmek
Bu umutsuz havayı dağıtmalıyım
Belkide içip sarhoş olmalıyım
Uykuyu da unutmalıyım
Seni de
Sonra herşey döner belki en başına
Olur mu dersin
Olur mu?
Zor bir yolculukmuş unutmak
Kanadı kırık bir kuşu
Ölüme terketmek mi
Adalet
Yoksa bir ömür
Aşığı olduğu gökyüzünü
Seyretmek zorunda bırakmak mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder