Tel Vurdu

Gönül vurgun yedi perişan halim

Dost yolumu kesti el vurdu beni

Saz vefasız oldu perdeler zalim

Mızrap tetik çekti tel vurdu beni

Muhabbetin meyli bana değil ki

Yarenlerin benden yana değil ki

Şikayetim yara bana değil ki

Ümmete sığındım kul vurdu beni

Dost beni beni can beni beni yar beni beni

Tecellimi kem gözlerden sakladım

Ömür boyu gülmesini bekledim

Ne elimi sürdüm ne de kokladım

Dikenler içinde gül vurdu beni

Kamil olup ben bu sırlara ersem

Haz duyarım yarin bağına girsem

Kapanmaz yaralar merhemde sürsem

Göz hapsinde iken dil vurdu beni

Dost beni beni can beni beni yar beni beni

çocuğun kurguları*

Sana sarıldığımda dünyadaki bütün taşlar yerine oturuyor

İki mıknatıs gibi düşün

ve dünyanın merkezine koy bizi

Biz uzaksak her şey uzak birbirinden biraz

Dünyadaki her şeyin birbirinden uzak olması

zerre umurumda değil aslında

Yalnızca sana sorumluluk yüklemeye çalışıyorum

Bütün insanlık için bir fedakarlık yapıp

bana sarılmanı bekliyorum 

Çocuklar kadar düşük kapasiteli bir kurguya sahibim gördüğün gibi

Hayallerimi kaygılarıma yitirmeden önce

ben de bir kaç düşünülmemiş şey bulabiliyor,

kendimi hayretle takdir ediyordum

Şimdi yeteneklerim, hem kalabalıktan kaçıp

hem de kendime yakalanmamak üzerine gelişiyor

imkansızın şarkısı*

Canlı kalmış yanlarımın hepsini sana getirdim

Dizdim önüne bir bir

Gözlerini kaçırdın, gördüm

Kendini kaçıramazdın çünkü

Çekip gidemezdin

Ben gördüm gözlerini

Gittin saydım

Olsun

Dağıtamam dikkatimi

Bir şeyle meşgulüm

ve seni ikna etmekle mesulüm sonunda

Yorgunum aslında güneş doğduğundan beri

İnsan zamanında yatağa gitmeyi bilmeyince

Güneşe göre de yaşamıyor

Ama hep güneşin doğuşunu izlemek istemişimdir

Yalnızdım yapmadım

Başardın işte

Kaçırdığın gözlerin

Aklımı da kaçırdı

Sana getirdiğim yanlarımı dizerken bir bir

Azar azar kopuyordum zamandan

Oysa o anda bana dönmeni ve sakin ol demeni bekliyordum

Sen kaldırım taşlarını saymaya

ve aklından bir şarkı mırıldandığına

beni ikna etmek istiyor gibiydin

Başarılı da oldun

Ama vazgeçmeyeceğim

Dizeceğim bir bir ve sonra ellerine bırakacağım her birini

Ardı ardına

İşte o zaman

gözlerini kaçırmak için harcadığın çabanın

yüzlerce katını harcayacaksın olanları anlamak için

Çünkü sormayacaksın

Çünkü sorarsan bir şeyler söyleyebilirim

Ve ben ne zaman bir şeyler söylesem senin yüreğine iniyor

Aslında yüreğine inmiyor

Söylediklerim yani

Anlatacak gücüm yok

Hem zaten yüreğine inmiş olsa

Bu aksamı hiç yaşamazdık

Sen gözlerini kaçırmaz, ben sana inat ellerine tutuşturmazdım

bu anlam veremediğin parçaları

Gözlerine bakmazdım ne olur bir şeyler söyle diye

Geçelim bunları, geçmezsek kötü olacak

Tahmin etmesi zor değil

Tahmin etmesi hiç zor değil sana bakınca

Ama hala bırakamadın

Ve alıp bir yenisini vermeye devam ediyorum

Zaten fazla da yoklar

Yorulacağın ya da anlayamayacağın bir şey yok

Az önce söylediklerime bakma

ben her şeyi abartıyorum

İşte bu son

Artık canlı kalan neyim varsa biliyorsun

Neler sebep olmuş bütün bunlara

İşte bunlar suçlayacakların

İşte bunlar

İstersen şimdi bütün bunları burada yakabiliriz

Son verebiliriz buna

Sadece gözlerini kapa

Ve acıma

nehirler gibi*

Belki akıp gideceğiz nehirler gibi

Kaybolacağız denizlerde

Ne sen bulabileceksin beni

Ne de ben seni

Hüzünlü bir hikâye gibi duruyor

Ama değil

Sadece ben ararım seni

Sadece ben bulamam

Bu benim acımdan ibaret

Benim umudumdan

Kimse üstüne alınamaz

Kimse empati yapamaz benimle

Seni tanımadan

Belki de gerek kalmaz denizlere

Kaybolmak için

Gerek olmadığı gibi kalabalıklara

Derin bir yara alırsa insan

Yaralı kuşlar gibi

Gözleri kapalı uçar nereye bilmeden

Aslında bilmiyorum yaralı kuşlar kapar mı gözlerini

Uçabilir mi yaralanmışsa

Neyse ki kuşların kafası bizler kadar karışık değildir

Bir karara varırlar

Bense karar veremeden ölürüm

…

belirsizlik*

Günün birinde size kutu gibi evler inşa edeceğim, mutsuzluğunuzu gözlerden uzakta yaşayın diye. Kapıyı kapatacak ve ağlayacaksınız, kapı açılınca gülümsemek zorunda olduğunuzu bilerek. Bunu bilmek sizi hıçkırıklara boğacak ve sığamayacağınız kadar küçük pencereler yüzünden her şeyi geride bırakıp atlayamayacaksınız da. Ocağı sonuna kadar açıp bir kibrit çakabilirsiniz belki ama sizi bu hale getiren duyarlılıklarınız yüzünden bunu yapmanız da mümkün olmayacaktır. Durumdan hiç haberi olmayan bir kaç masumu Tanrı'nın karşısına çıkartamayacaksınız büyük ihtimalle. Gerçi onlara Tanrı'nın karşısına çıkarmayı taahhüt edemeyeceğiniz de apaçık ortada. Gözlerini kapayınca kendini içinde bulduğun karanlıktan daha belirsiz durumlar için kim söz verebilir ki? Ölmek üzere olan sevdiklerinize verilir ancak böylesi sözler. Yaşayacaksın, sakın gözlerini kapatma, bana bak, derin nefes al ve sakin ol. Ve bu sözlere de kimse inanmayacaktır. Belirsizlik bunun neresinde? Belirsizlik, yalan söyleme ihtiyacında; belirsizlik, yalanı kime söylediğinde. Ölene mi yoksa kendine mi?

masalların ardı*

Anlattıklarım masaldan öteye gitmiyor

Masaldan daha kötü, bitmiyor

Küçük bir kız çocuğu bölüyor uykularımı

Dinliyor dinliyor, anlatmıyor

Bir yanım inkâr ediyor gerçekleri

Yüz yüze geldiklerini

İşte gerçek bu uykularına kıydığın

Hiç acımadığın

Hiç alışamadığın

İtiraz etmiyorum öfkeli yanlarıma

Yakıp geçtiklerini avuçlarına alsın istemiyorum

İstemiyorum yüzüme üflesin, durulmuş ve gülümserken

Çocuklar evine dönmüş,

Hayaller siyah poşetlerde dolaplara kaldırılmışken

Her şey başladığı yerden çok uzakta

Ve ben başa döndüğümü sanıyorken

17042015